"Fly me to the Manhattan island, take me to a jazz restaurant and lets drink all night". Τι παραπάνω θα ζητούσα μετά απά μια βόλτα στην πιό απρόβλεπτη πόλη του κόσμου? Ακόμα ξεμυαλίζομαι με την ιδέα οτι κάποτε θα ταξιδέψω στην πόλη του Manhattan ως μια άλλη Carrie Bradshaw, θα περπατήσω στους τεράστιους δρόμους της καταληγώντας στην Times square και θα χαθώ κάτω από τη σκιά των τεσσάρων γιγαντοκτηρίων! Η αλήθεια είναι οτι την ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα μέσα από τις ταινίες του W. Allen( πιστός εραστής της) και έχουμε δυστυχώς σχέση εξ αποστάσεως... Πέφτει και λίγο μακρυά εδώ που τα λέμε, για να πληρώσω το εισιτήριο μόνο, θα χρειαστεί να ζητήσω κάποιο ειδικό για αυτές τις περιπτώσεις δάνειο, το Big-apple Loan που θα χορηγείται από την Apple λέμε τωρα.
Προς το παρών λοιπόν έχω βρει μια εναλλακτική και πολύ βολική λύση δημιουργώντας προσωπικές νεοϋορκέζικες βραδυές με λίγη Jazz και γλυκό λικέρ και βλέποντας κανα 2 επεισόδια Sex&the City για να με παρασύρουν πάλι στη φουριόζα νεοϋρκεζικη καθημερινότητα, ώστε να προσγειωθώ το επόμενο πρωϊνό στην πραγματικότητα της ήσυχης πόλης μου που θα χωρούσε άνετα στο Central Park και θα περισσέυε χώρος για άλλη μια! Μπορεί να ακούγομαι υπερβολική αλλά για μένα παραμένει ενα γλυκό μυστήριο, ένα απωθημένο που περιμένει την κάθαρσή του. Ελπίζω καποιος τραπεζίτης να καταλάβει τον πόνο μου- καθώς και πολλών άλλων συμπασχοντων-και να προτείνει το προαναφερθέν ειδικό δάνειο (μόνο εορτοδάνεια θα φτιάχνετε πια ?)
Αν το Παρίσι ειναι η πόλη του φωτός, η Νέα Υόρκη είναι η πόλη του χρόνου γιατι καταφέρνει να μας δείχνει το μέλλον πριν απο την ώρα του και ταυτόχρονα να παγώνει κλασσικές στιγμές μουσικής και τέχνης σε όλο τους το μεγαλείο. Πως καταφέρνει κατι τέτοιο, ειλικρινά δεν κρατιέμαι να ανακαλύψω από κοντά...
Αφιερωμένο το post στον Chet Baker "For the lonely nights, for the broken hearts, you've always been there,singing for us..."
